Χαῖρε,
ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε,
κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι η ανόρθωσις των ανθρώπων
χαίρε, Εσύ, που είσαι η κατάπτωσις των
Δαιμόνων.
Χαῖρε,
τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα· χαῖρε,
τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα.
Χαίρε,
Εσύ, που καταπάτησες (και εξαφάνισες)
την πλάνην της απάτης (του Διαβόλου)
χαίρε, Εσύ, που φανέρωσες τον δόλο (του
σατανά) που υποκρυπτόταν εις τα είδωλα.
Χαῖρε,
θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν·
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας
τὴν ζωήν.
Χαίρε,
θάλασσα, που βύθισες τον νοητό Φαραώ
(τον διάβολον) χαίρε, βράχε, που (ανέβλυσες
ύδωρ και ) πότισες όσους διψούσαν
την ζωή.
Χαῖρε,
πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει·
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα
νεφέλης.
Χαίρε,
πύρινε στύλε, που φωτίζεις και (με
ασφάλειαν) οδηγείς όσους πορεύονται
εις το σκότος χαίρε, σκέπη του κόσμου,
που είσαι πλατυτέρα της (παλαιάς εκείνης)
νεφέλης
Χαῖρε,
τροφὴ τοῦ μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς
ἁγίας διάκονε.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι η τροφή μας, η οποία
διαδέχθηκε το μάννα χαίρε, Εσύ, που είσαι
η διάκονος αγίας (πνευματικής) απολαύσεως.
Χαῖρε,
ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς
ῥέει μέλι καὶ γάλα.
Χαίρε,
Εσύ, πού είσαι η Γη της Επαγγελίας
(εκείνη δηλαδή που είχε υποσχεθεί ο
Θεός) χαίρε, Εσύ, εκ της οποίας ρέει
(πνευματικόν) μέλι και γάλα.
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Μ
Μέλλοντος
Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης
ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ
καὶ Θεὸς τέλειος· διό περ ἐξεπλάγη,
σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Όταν
ο (πρεσβύτης) Συμεών έμελλε να φύγει από
την παρούσα ζωήν, την μάταιη και
απατηλή, δόθηκες στα χέρια του ως βρέφος
(κατά την ημέραν του «Σαραντισμού»),
αλλά τον έκαμες να εννοήσει ότι είσαι
(όχι μόνον τέλειος άνθρωπος, αλλά) και
τέλειος Θεός. Δια τούτο στάθηκε με
έκπληξη και θαυμασμό εμπρός εις την
απερίγραπτο σοφία Σου και αναφώνησε :
Αινείτε
τον Θεό
Ν
Νέαν
ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ
ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας
ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τὸ
θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν,
βοῶντες·
Νέα έκαμε Δημιουργία
ο Δημιουργός και την φανέρωσε εις εμάς
τα πλάσματα Του. Τούτο έπραξε με το να
γεννηθεί από κοιλία , η οποία δεν γνώρισε
ανδρικό σπέρμα, και με το να διατηρήσει
αυτή παρθενική και αδιάφθορη , όπως
ήταν και προηγουμένως, έτσι ώστε εμείς,
βλέποντας το θαύμα, να υμνήσουμε την
Παρθένο, βοώντας προς αυτήν:
Χαῖρε,
τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τὸ
στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαίρε
που είσαι το άφθαρτο και αμάραντο άνθος
χαίρε, Εσύ, που είσαι ο στέφανος της
παρθενίας.
Χαῖρε,
ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα· χαῖρε,
τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαίρε,
Εσύ, που μας δίνεις μία λαμπρή εικόνα
του πως θα ζούμε μετά την ανάσταση,
χαίρε, Εσύ, που (με τον δικό σου άσπιλο
βίο) μας φανερώνεις τον βίο των Αγγέλων.
Χαῖρε,
δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται
πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿
οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαίρε,
δένδρον, γεμάτο από λαμπρούς καρπούς,
εκ των οποίων τρέφονται οι πιστοί χαίρε,
δένδρον εύσκιο, κάτω από το οποίο
ευρίσκουν πολλοί (αναπαυτική) σκιάν.
Χαῖρε,
κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις· χαῖρε,
ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαίρε,
Εσύ, διότι κυοφορείς οδηγό για τους
πλανεμένους (στα σκοτάδια της πλάνης)
χαίρε, Εσύ, διότι γεννάς απελευθερωτή
για τους αιχμαλώτους (εις τον διάβολο).
Χαῖρε,
Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαῖρε, πολλῶν
πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε,
Εσύ, που ικετεύεις (υπέρ ημών) τον Δίκαιον
Κριτή χαίρε, Εσύ, που εξ αιτίας των
ικεσιών σου δίνεται στους πολλούς, πού
φταίνε, η συγχώρηση.
Χαῖρε,
στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας· χαῖρε,
στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι στολή όσων στερούνται
παρρησίας ενώπιον του Θεού (εξ αιτίας
των αμαρτιών τους ) χαίρε, Εσύ, της οποίας
τη στοργή ποθούμε περισσότερο από κάθε
άλλο πράγμα.
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ξ
Ξένον
τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου,
τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ
τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς
ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος
ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ
βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.
Επειδή
είδαμε την ξένην και παράδοξο γέννηση
του Κυρίου, ας αποξενωθούμε από το
κοσμικό φρόνημα και από τις υλικές
μέριμνες, και ας μεταθέσουμε την σκέψη
μας εις τον ουρανό. Διότι γι' αυτό το
λόγο ο υψηλός Θεός χαμήλωσε και
παρουσιάστηκε στη γη ως ταπεινός
άνθρωπος, επειδή ακριβώς ήθελε να ελκύσει
προς το ύψος του ουρανού εκείνους, οι
οποίοι (Τον πιστεύουν και ) αναφωνούν
γι Αυτόν:
Αινείτε
τον Θεό.
Ο
Ὅλος
ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως
ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις
γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ
γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα·
Ο
(Υιός και) Λόγος ( του Θεού), τον Οποίο
κανένας τόπος δεν μπορεί να χωρέσει ,
ήταν ολόκληρος εδώ στη γή (ενωμένος
με την ανθρώπινη φύση που προσέλαβε)
αλλά ουδόλως απουσίαζε και από τον
ουρανό. Αυτό συνέβαινε, διότι η ενανθρώπησις
του Λόγου δεν αποτελούσε μετάβαση
του Θεού από τον ένα τόπον (τον ουρανό)
εις τον άλλον (την γην), αλλά μίαν
συγκατάβαση και ταπείνωση, την οποίαν
μόνον ο Θεός μπορούσε να κάνει. Η
συγκατάβαση δε αυτή πραγματοποιήθηκε
με το γεγονός, ότι ο Κύριος (έγινε άνθρωπος
και ) γεννήθηκε από μία Παρθένο αφοσιωμένη
εξ ολοκλήρου εις τον Θεό, η οποία ακούει
να της λέγουν (τώρα) αυτά τα (εγκωμιαστικά)
λόγια:
Χαῖρε,
Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ
μυστηρίου θύρα.
Χαίρε,
Εσύ, που χώρεσες (εις την κοιλία σου) τον
Θεό, τον Οποίον δεν χωρεί ουδείς τόπος
χαίρε, Εσύ, που είσαι η θύρα (δηλαδή
όργανον πραγματοποιήσεως) του σεπτού
μυστηρίου (της ενσάρκωσης του Θεού).
Χαῖρε,
τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε,
τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε,
Εσύ, την οποία οι άπιστοι ακούνε όλο
αμφιβολία, επειδή δεν πιστεύουν ότι από
Εσένα γεννήθηκε ο Θεός) χαίρε, Εσύ,
για την οποία οι πιστοί καυχώνται με
πεποίθηση βαθειά.
Χαῖρε,
ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ·
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν
Σεραφείμ.
Χαίρε,
άρμα πανάγιο Εκείνου, ο Οποίος κάθεται
επάνω εις τα Χερουβείμ χαίρε,
υπερτέλειε τόπε κατοικίας Εκείνου, ο
Οποίος κάθεται επάνω εις τα Σεραφείμ.
Χαῖρε,
ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα·
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαίρε,
Εσύ, που ένωσες τα αντίθετα (την γη με
τον ουρανό) χαίρε, Εσύ, που συνδυάζεις
παρθενία και εγκυμοσύνη.
Χαῖρε,
δι᾿ ἧς ἐλύθη παράβασις! χαῖρε δι᾿ ἧς
ἠνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε,
Εσύ, διά της οποίας συγχωρήθηκε η
παράβαση του (Αδάμ) χαίρε, Εσύ, δια της
οποίας άνοιξε ο Παράδεισος (τον οποίο
είχε κλείσει η αμαρτία των πρωτοπλάστων).
Χαῖρε,
ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας· χαῖρε,
ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι το κλειδί της Βασιλείας
του Κυρίου, χαίρε Εσύ, που είσαι η ελπίδα
για όλους εμάς, ότι θα απολαύσουμε
τα αιώνια αγαθά.
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Π
Πᾶσα
φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς
σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον
γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν
ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Όλα
τα τάγματα των Αγγέλων, Κύριε, κατελήφθησαν
από έκπληξη και θαυμασμό εμπρός εις
το μέγα γεγονός της ενανθρωπήσεως Σου
(συνέβη δε αυτό,) διότι έβλεπαν Εσένα
, που είσαι απλησίαστος ως Θεός, να έχεις
γίνει άνθρωπος ευκολοπλησίαστος από
όλους τόσο, ώστε να ζεις μαζί με εμάς
και να ακούς από όλους τούτο
Αινείτε
τον Θεό.
Ρ
Ῥήτορας
πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν
ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν
τό, πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν
ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον
θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Στη
δική σου περίπτωση, ώ Θεοτόκε, βλέπουμε
τους ρήτορες, οι οποίοι σε άλλα θέματα
ομιλούν χωρίς να τελειώνουν, να μένουν
σαν ψάρια άφωνοι. Διότι τους είναι
αδύνατο να εξηγήσουν πως και Παρθένος
μένεις και να γεννήσεις μπόρεσες . Εμείς
όμως (πιστεύοντας ακράδαντα και μη
ζητώντας δια της λογικής μας να
εξηγήσουμε τα ακατάληπτα έργα του
Θεού,) θαυμάζουμε το μυστήριο και
αναφωνούμε σε Εσένα με πίστη:
Χαῖρε,
σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας
αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαίρε,
Εσύ, που έγινες το σκεύος της σοφίας του
Θεού (διότι εις σε τελέσθησαν τόσα
απερινόητα μυστήρια) χαίρε, Εσύ, που
έγινες το θησαυροφυλάκιον των προαιωνίων
σχεδίων Αυτού.
Χαῖρε,
φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε,
τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαίρε,
Εσύ, που αποδεικνύεις ανόητους τους
φιλοσόφους χαίρε, Εσύ, που φανερώνεις
ότι οι τεχνολόγοι δεν έχουν λογικήν.
Χαῖρε,
ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων
ποιηταί.
Χαίρε,
διότι εξ αιτίας σου απεδείχθησαν μωροί
οι φημισμένοι ως ακαταμάχητοι διαλεκτικοί.
χαίρε, διότι εξ αιτίας σου εξαφανίσθηκαν
οι μυθολόγοι.
Χαῖρε,
τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα·
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαίρε,
Εσύ που διαλύεις τα περίτεχνα λογικά
κατασκευάσματα των Αθηναίων (δηλαδή
των φιλοσόφων) χαίρε, Εσύ, που γεμίζεις
τα (πνευματικά ) δίκτυα των ψαράδων (των
μαθητών δηλαδή του Χριστού).
Χαῖρε,
βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαῖρε,
πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε,
Εσύ, που μας ανασύρεις από τον βυθό της
(περί του αληθινού Θεού) αγνοίας. χαίρε
Εσύ, που φωτίζεις πολλούς με θεία γνώσιν.
Χαῖρε,
ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε,
λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι το (ασφαλές) πλοίον για
όσους θέλουν να σωθούν χαίρε, Εσύ, που
είσαι ο λιμήν αυτών που διαπλέουν το
πέλαγος της ζωής.
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σ
Σῶσαι
θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ
ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς
ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ
τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούϊα.
Επειδή
Αυτός που (δημιούργησε και ) στόλισε τα
πάντα θέλησε να σώσει τον κόσμο, ήλθε
εις αυτό κινούμενος από την ιδίαν Του
θέληση και αγάπην και ενώ ως Θεός,
ήταν Βασιλεύς και Κύριος, έγινε χάριν
ημών όμοιος με ημάς, δηλαδή άνθρωπος.
Ετσι λοιπόν καλώντας σε σωτηρία τους
ομοίους Του (εμάς δηλαδή τους ανθρώπους,)
μέσω του ομοίου (της ανθρώπινης δηλαδή
φύσης Του), ακούει (τώρα) από όλους, ως
Θεός πού είναι, τούτον τον ύμνο:
Αινείτε
τον Θεό.
Τ
Τεῖχος
εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ
πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων· ὁ
γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατεσκεύασέ
σε Ποιητὴς Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῇ
μήτρᾳ σου, καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν
διδάξας
·Ώ
Θεοτόκε Παρθένε, είσαι το (προστατευτικό)
τείχος των παρθένων και όλων εκείνων
που καταφεύγουν εις Εσένα. Είσαι δε, ω
Αγνή Κόρη, τείχος (ισχυρό και απόρθητο),
διότι ( όχι άνθρωπος, αλλα Αυτός ο Ίδιος
) ο Ποιητής του ουρανού και της γης σε
κατέστησε με το να κατοικήσει στην
κοιλία σου (και να λάβει σάρκα εκ των
αγνών αιμάτων σου). Έτσι δε δίδαξε όλους
να λένε σε Εσένα :
Χαῖρε,
ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη
τῆς σωτηρίας.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι η στήλη της παρθενίας
χαίρε, Εσύ, που είσαι η πύλη δια της
οποίας εισερχόμαστε εις την σωτηρία.
Χαῖρε,
ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε,
χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαίρε,
Εσύ, που αποτέλεσες την αρχή της
πνευματικής νέας δημιουργίας χαίρε,
Εσύ, που παρέχεις σε εμάς το θείο έλεος.
Χαῖρε,
σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας
αἰσχρῶς· χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας
τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαίρε,
διότι Εσύ γέννησες σε νέα (πνευματική)
ζωήν όλους εμάς, που από την στιγμή της
συλλήψεως (στην κοιλία της μητρός) μας
είμαστε αμαρτωλοί. χαίρε, διότι Εσυ
έδωσες σύνεση σε εμάς , των οποίων τον
νου είχε αφαιρέσει ο Σατανάς.
Χαῖρε,
ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα·
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας
τεκοῦσα.
Χαίρε,
Εσύ, που καταργείς τον διάβολο, ο οποίος
διαφθείρει την ορθοφροσύνη μας. χαίρε,
Εσύ, που γέννησες τον σπορέα της αγνότητας.
Χαῖρε,
παστὰς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε,
πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαίρε,
Εσύ, που έγινες νυμφικός θάλαμος ενός
υπερφυσικού γάμου. χαίρε, Εσύ, που
ενώνεις, ως νυμφαγωγός, τις ψυχές των
πιστών με τον Κύριον.
Χαῖρε,
καλὴ κουροτρόφε παρθένων· χαῖρε, ψυχῶν
νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαίρε,
Εσύ, που είσαι η ιδεώδης τροφός και
διδάσκαλος των παρθένων. χαίρε, Εσύ, που
στολίζεις με νυμφικά ενδύματα τις άγιες
ψυχές (και τις οδηγείς εις την Βασιλείαν
του Θεού.
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Υ
Ὕμνος
ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου·
ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ᾠδάς, ἂν
προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν
τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς
σοὶ βοῶσιν·
Ἀλληλούϊα.
Όλοι
οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, όσο
και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς
το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου.
Διότι και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε,
ώ Άγιε Βασιλέα , ψαλμωδίες τόσες σε
αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων
της άμμου, δεν πράττουμε τίποτε το
αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις
ημάς, οι οποίοι ανακράζουμε για Σενα :
Αινείτε
τον Θεό.
Φ
Φωτοδόχον
λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,
ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ
ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν
θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν
φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Βλέπουμε
την αγία Παρθένο ως φωτεινή λαμπάδα, η
οποία δόθηκε προς χάρη εκείνων που
πορεύονται στο σκότος (της πλάνης και
της αμαρτίας). Διότι αυτή, ανάβοντας
το άϋλον φως, (γεννώντας δηλαδή τον
Χριστόν,) οδηγεί όλους προς την αληθινή
θεογνωσία, φωτίζοντας με την λάμψιν Της
τον νουν μας. Γι' αυτό και τιμάται από
ημάς, οι οποίοι κραυγάζουμε προς αυτήν
τα εξής
Χαῖρε,
ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολὶς τοῦ
ἀδύτου φέγγους.
Χαίρε,
ακτίνα του πνευματικού ηλίου (δηλαδή
του Χριστού). χαίρε,λάμψη του άστρου που
δεν δύει ποτέ.
Χαῖρε,
ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα·
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς
καταπλήττουσα.
Χαίρε,
αστραπή που φωτίζεις και λαμπρύνεις
τις ψυχές χαίρε, Εσύ, που ως βροντή
συνταράσσεις και τρομοκρατείς τους
εχθρούς ( τους δαίμονες).
Χαῖρε,
ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν·
χαῖρε, ὅτι τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζεις
ποταμόν.
Χαίρε,
διότι ανατέλλεις (διά της γεννήσεως)
τον πολύφωτον φωτισμό (τον Χριστόν).
χαίρε, διότι αναβλύζεις τον πολύρρητο
ποταμό .
Χαῖρε,
τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον·
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν
ῥύπον.
Χαίρε,
Εσύ, που παριστάνεις και συμβολίζεις
την κολυμβήθρα
(δια της οποίας γεννιόμαστε στη νέα
ζωή). χαίρε, Εσύ, που (δια της γεννήσεως
του Λυτρωτή ) εξαφανίζεις τον μολυσμό
της αμαρτίας.
Χαῖρε,
λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε,
κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαίρε,
Εσύ, που ως (θείον) λουτρόν καθαρίζεις
την συνείδηση μας. χαίρε, Εσύ, που είσαι
το ποτήρι , το οποίον μας προσφέρει
αγαλλίασιν.
Χαῖρε,
ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωὴ
μυστικῆς εὐωχίας.
Χαίρε,
Εσύ, που αναδίδεις την ευωδία του Χριστού
χαίρε, Εσύ, που είσαι ζωή τροφοδοτουμένη
από μυστικόν συμπόσιον
Χαῖρε,
Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χ
Χάριν
δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ
πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε
δι᾿ ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς
αὐτοῦ χάριτος· καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Επειδή
ο Κύριος, ο οποίος εξοφλεί τα χρέη όλων
των ανθρώπων, θέλησε να δώσει χάρη στις
παλιές μας οφειλές μας προς Αυτόν (να
συγχωρέσει δηλαδή όλες τις αμαρτίες
μας, από της εποχής του Αδάμ), ήλθε προς
εμάς, οι οποίοι είχαμε απομακρυνθεί
από την χάρη Του, ήλθε δε δια του Ιδίου
του Εαυτού Του (δηλαδή με το να προσφέρει
για το χατήρι τους τον ίδιο τον Εαυτόν
Του ως θυσία). Επειδή δε (με την θυσία
Του) έσχισε το γραμμάτιον του χρέους
μας, ακούει (τώρα) από όλους την εξής
(ευγνώμονα) αναφώνηση :
Αινείτε
τον Θεό.